روزمرگی های من

می نویسم که فراموش نکنم امروزم چطوری سپری شد... شاید فردا دلیلی برای لبخند باشد

روزمرگی های من

می نویسم که فراموش نکنم امروزم چطوری سپری شد... شاید فردا دلیلی برای لبخند باشد

صدای آدما انعکاسی از نجواهای روحشونه

یعنی من اینجوری حس می کنم یا حداقل برای من اینه

اینکه صدات پر از انرژی باشه و یه لبخند گنده پشتش مستتر باشه یا اینکه با تمام توانت تلاش کنی و از همه بشنوی چقد صدات خسته س ... چقد بی انرژی ... یا حتی بگن مریض شدی؟ 

اینجا آخرین پناه من بود برای فراموشی دردام تنها جایی که بهش وصلمو احساس مفید بودن می کنم ولی حرف امروز رییس بدجوری داغونم کردبدجوری ...

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد