روزمرگی های من

می نویسم که فراموش نکنم امروزم چطوری سپری شد... شاید فردا دلیلی برای لبخند باشد

روزمرگی های من

می نویسم که فراموش نکنم امروزم چطوری سپری شد... شاید فردا دلیلی برای لبخند باشد


لعنت به هر کی که اسیر دلشه... :) لعنت به من


اینجا دلی تنگ است ...


آنجا سَری گرم است ..!!!!


عجب عدالــــــــــــــــتی !

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد _____ سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دار
حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است _____ کسی آن آستان بوسد که جان در آستین‏
دهان تنگ شیرینش مگر مهر سلیمانست _____ که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد
لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش نیست بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد
به خواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را _____ که صدر مجلس عشرت گدای ره‏نشین دارد
چو بر روی زمین باشی توانائی غنیمت دان _____ که دوران ناتوانیها بسی زیر زمین دارد
بلا گردان جان و تن دعای مستمندان است _____ که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‏چین دارد؟
صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان _____ که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد
اگر گوید نمی‏خواهم چو حافظ عاشق و مفلس _____ بگوئیدش که سلطانی گدائی همنشین دارد

با من لج نکنـ بغض نفهمــ!

 این که خودت را گوشه ی گلو قایمــ کنیــ چیزیــ را عوض نمیکند!

 بالآخره یا اشک می شویــــ در چشمانمــ یا عقده در دلمـــ....

روز سوم

گوهر مخزن اصرار همان است که بود

                      حُقه مِهر بدان مُهر و نشان است که بود

عاشقان زُمره ارباب امانت باشند

                        لاجرم چشم گهر بار همان است که بود

از صبا پرس که ما را همه شب تا دم صبح

                              بوی زلف تو همان مونس جان است که بود

طالب لعل و گهر نیست و گرنه خورشید

                             همچنان در عمل معدن و کان است که بود

کشته غمزه خود را به زیارت دریاب

                             زآنکه بیچاره همان دل نگران است که بود

رنگ خون دل ما را که نهان می داری

                           همچنان در لب لعل تو عیان است که بود

زلف هندوی تو گفتم که دگر ره نزند

                                  سالها رفت و بدان سیرت و سان است که بود

حافظا باز نما قصه خونابه چشم

                                  که درین چشمه همان آب روان است که بود