باید به فکر تنهایی خودم باشم
دست خودم را می‌گیرم و
از خانه بیرون می‌زنیم.

در پارک
به جز درخت
هیچ‌کس نیست.

رُوی تمام نیمکت‌های خالی می‌نشینیم
تا پارک،
از تنهایی رنج نبرد.

دلم گرفته
یاد تنهایی اتاق خودمان می‌افتم
و از خودم خواهش می‌کنم
به خانه باز گردد...!

محمدعلی بهمنی